بی بصیرت ها فریب می خورند ...
عاشورا درس مي دهد که بايد براي حفظ دين فداکاري کرد. در راه قرآن بايد از همه چيز گذشت. درس مي دهد که در ميدان نبرد حقّ و باطل، کوچک و بزرگ، زن و مرد، پيرو جوان، شريف و وضيع، امام و رعيّت، همه با هم در يک صف قرار مي گيرند و جبهه ي دشمن با همه ي تواناييهاي ظاهري، بسيار آسيب پذير است. ..درس مي دهد که در ماجراي دفاع از دين، بيشتر از همه چيز براي انسان بصيرت لازم است. بي بصيرتها فريب مي خورند و در جبهه باطل قرار مي گيرند، بدون اين که خود بدانند. همچنان که در جبهه ي ابن زياد کساني بودند که از فسّاق و فجّار نبودند، بلکه از بي بصيرتها بودند.

عدالت با تعارف درست نمی شود ...
عدالت یک اصل است و نیازمند قاطعیت. عدالت، با من بمیرم، تو بمیری درست نمی‌شود؛ عدالت، با تعارف درست نمی‌شود؛ اولا قاطعیت می‌خواهد، ثانیا ارتباط با مردم می‌خواهد، ثالثا ساده‌زیستی و مردمی بودن لازم دارد و بالاتر از همه، خودسازی و تهذیب می‌خواهد؛ این هم جزو پیش شرطها و پیش نیازهای اجرای عدالت است. اول، باید خودمان را درست کنیم و یک دستی به سر و صورت خودمان بکشیم، تا بتوانیم عدالت را اجرا کنیم.

عیدقربان، عید امتحان و ایثار ...
در عید قربان یك قدردانی بزرگ الهی نهفته است از پیامبر برگزیده حضرت حق، حضرت ابراهیم (ع) كه آن روز ایثار كرد؛ این ایثار و این گذشت، یك نماد است برای مؤمنانی كه می‌خواهند راه حقیقت را، راه تعالی را، راه عروج به مدارج عالیه را طی كنند، بدون گذشت امكان ندارد. همه‌ی امتحانهائی كه ما میشویم، در واقع نقطه‌ی اصلی‌اش همین است؛ پای یك ایثار و یك گذشت به میان می‌آید. گاهی گذشت از جان است، از مال است؛ گاهی گذشت از یك حرفی است كه كسی زده است، میخواهد با اصرار و لجاجت پای آن حرف بایستد؛ گاهی گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، كسان. امتحان یعنی عبور از وادی محنت. یك محنتی را، یك شدتی را جلوی پای یك انسانی یا یك ملتی می‌گذارند؛ عبور از این محنت، امتحان است. اگر توانست عبور كند، به آن منزل مقصود می‌رسد؛ اگر نتوانست - نتوانست استعداد مندرج در وجود خود را بروز دهد، نتوانست بر هوای نفس غالب بیاید و عبور كند - میماند؛ امتحان این است.»

سوره ی قل یا ایهاالکافرون سوره ی جنگ است ...
ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی، به هیچ‌وجه مبارزه‌جوییِ نظامی نمی‌کند؛ اما حقیقت را افشا و روشن خواهد کرد و بر حقیقت پای خواهد فشرد و در مقابل باطل، کوتاه نخواهد آمد. «لا اعبد ما تعبدون. و لا انتم عابدون ما اعبد.» تا شما هستید، تا این مبانی را دارید و تا از آن خاستگاه حرکت می‌کنید، حرف ما را قبول نخواهید کرد. ممکن نیست که جبهه‌ی باطل، حرف حق را قبول کند. «و لا انا عابد ما عبدتم.» من هم به طرف شما گرایش پیدا نمی‌کنم. این، حرف جمهوری اسلامی است. بعضی خیال می‌کنند که سوره‌ی مبارکه‌ی «قل یا ایّها الکافرون» سوره‌ی صلح است، در حالی‌که سوره‌ی جنگ و صف‌بندی و جدا شدن راههاست.