یکی از خصلت‌های پهلوانی و مردانگی شهید(سرلشکر محمود کاوه) در اوج درگیری با ضد انقلاب, رفتار جوانمردانه با اسرا و کشتگان دشمن بود. در آن زمان اگر بسیجی و یا پاسدار اسیر دست ضد انقلاب می‌شد به ناجوانمردانه‌ترین وجه با تیغ و شیشه و چاقو سر از تنشان جدا می‌شد و پیکر شهدا رو به آتش می‌کشید و...

ما بهش می گفتیم « تونل وحشت», خودبعثی ها می گفتند« یوم القیامه». یک ردیف راست، یک ردیف چپ ، می ایستادند کابل به دست. باید از بینشان می گذشتیم. سر و صورتمان را با دست می گرفتیم و می رفتیم...
زمستان بود . آمده بودند آسایشگاه را بگردند .هفته ای یک بار کارشان همین بود. وقتی برگشتیم توی آسایشگاه مثل همیشه همه چیز به هم ریخته بود. اما این بار پتوها را هم خیس کرده بودند، آب ریخته بودند رویشان.
26 مرداد سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن اسلامی بر همگان مبارک باد

جمعه 15 مرداد ماه 1366 و روز عيد قربان بود. سرلشکر عباس بابایی همراه با «سرهنگ نادري» براي آخرين پرواز، سوار بر هواپيما شدندو تأسيسات دشمن را مورد هدف قرار داد. با اصابت بمبها كوهي از آتش به آسمان زبانه كشيد. صداي تيمسار در كابين پيچيد: «الله‏اكبر! الله‏اكبر! الله‏اكبر!»...چند لحظه بعد صداي عباس فضاي كابين را پر كرد. او اين مصراع از تعزيه‏ي مسلم را زمزمه مي‏كرد: «مسلم سلامت مي‏كند يا حسين!».
ناگهان صداي انفجار مهيبي همه چيز را دگرگون كرد. او در يك لحظه احساس كرد كه به دور كعبه در حال طواف است؛ با صداي نرم و آرام گفت: «لبيك اللهم لبيك، لبيك لا شريك لك لبيك...». و آخرين حرف، ناتمام ماند.

(خاطره ای از همسر سردار شهید حجه الاسلام حاج مصطفی ردانی پور)
ماشین آمده بود دم در ،دنبالش .پوتین هایش راواکس زده بودم. ساکش رابسته بودم. تازه سه روز بودکه مرد زندگیم شده بود. تند تند اشک های صورتم رابا پشت دست پاک می کردم. دستم راگذاشت توی دست مادر،نگاهش را دزدید. سرش راانداخت پاین و گفت « دلم می خواد دختر خوبی برای مادرم باشی.»
 دستم راکشید، بردگوشه ی حیاط . گفت «این پاکت ها را به آدرس هایی که روشون نوشته م برسون.وقت نشد خودم برسونمشون زحمتش میافته گردن تو.» پول هایی که برای کادوی عروسیش جمع شده بود، تقسیم کرده بود. هر پاکت برای یک خانواده ی شهید.