در 15 خرداد 42 از ورامین حرکت کردیم. به ما خبر رسید که در تهران مردم را به رگبار بسته اند،به شهید امیر(معصومشاهی) گفتم: جریان ما مشت و درفش است ما که اسلحه نداریم. او که همه وجودش برای خدا بود و صورتش از خشم می‌سوخت گفت: آیا ما برای دفاع از حق می‌رویم یا برای مال دنیا؟
عملیات «رمضان» که یکی از سخت‌ترین عملیات‌های دوران دفاع مقدس بود،راننده ای با یک خودرو سبک برای سایر رزمندگان مهمات، غذا و یخ می‌آورد.با وجود هوای بسیار گرم خوزستان او همچنان روزه می‌گرفت و برای اینکه رزمنده‌ای را خنک کند یک چفیه را خیس می‌کرد و دور سرش می‌بست اما این چفیه بعد از چند دقیقه خشک می‌شد و مانند ماسک به صورت آن رزمنده می‌چسبید.وقتی از او می‌پرسیدم «مگر مجبور هستی روزه بگیری؟» می‌گفت: آرزوی من این است که با زبان روزه شهید شوم. وقتی یخ کم می‌آمد یا آب و غذا دیر می‌رسید؛ اگر هم اعتراض‌ها به کمبودها می‌شد زودتر خاتمه می‌یافت؛ چون وقتی می‌دیدند این رزمنده در هوای بسیار گرم روزه‌دار است حرفی برای گفتن نداشتند.
شهید چمران در خصوص رشادت های شهید شیرودی در غائله کردستان و پاوه می گوید:
آغاز سال نو و جشن عید نوروز کم و بیش در منطقه نیز جریان داشت. منتها با همان رنگ و روی منطقه ای. موقع تحویل سال، بعضی سفره هفت سین می انداختند...
بعثی ها وسط معبر،کف زمین،سنگر کمین زده بودند؛ نمی دیدیمشان . بچه ها تیر می خوردند. می افتادند. حاج حسین خرازی از روی خاکریز آمد پایین . دوربین را پرت کرد توی سنگر .گفت