آغاز سال نو و جشن عید نوروز کم و بیش در منطقه نیز جریان داشت. منتها با همان رنگ و روی منطقه ای. موقع تحویل سال، بعضی سفره هفت سین می انداختند...

بعثی ها وسط معبر،کف زمین،سنگر کمین زده بودند؛ نمی دیدیمشان . بچه ها تیر می خوردند. می افتادند. حاج حسین خرازی از روی خاکریز آمد پایین . دوربین را پرت کرد توی سنگر .گفت

منوچهری شکنجه گر ساواک می گفت: هر بار که زنان انقلابی دستگیر شده را برای بازجویی می آوردیمشان، خودشان را با پتو می‌پوشاندند تا معلوم نشوند. یعنی تا زیر دماغ، پتو بودند. موقع بازجویی هم به سوالات جواب نمی‌دادند. من یک بار هم چشم اینها را ندیدم. همیشه سرشان پایین بود و می‌گفتند: «ما با نامحرم صحبت نمی‌کنیم. اگر هم مطلبی دارید روی کاغذ بنویسید ما هم روی کاغذ جواب می‌دهیم».
حیا و عفت آنها مرا دیوانه کرده بود!»

 بهش مي گفتن: «آخه تو که پسر نيستي، چه جوري مي خواي بجنگي !؟ »
مي گفت:دفاع از وطن که زن و مرد و پير و جوان نداره . هرکس بايد هرکاري که از دستش برمياد ، بکنه. با اينکه سنش خيلي کم بود اصلا از جنگ و جبهه نمي ترسيد.به کسايي هم که مي ترسيدن مي گفت: « وقتي دشمن اومده تو شهرتون ، چرا نشستيد و هيچ کاري نمي کنيد !؟  همه بايد مبارزه کنن .»
 (شهيده سهام خيام دختری از هویزه)