فلسفه ی کنگره ی جهانی اربعین
(تحلیل 45 سال قبل امام خامنه ای(سال 1352) درباره ی اجتماع بزرگ اربعین)
...شیعه یک جمع متفرقی بود. یک جامعه‌ای بود که در یک جا، در یک مکان زندگی نمی‌کردند. در مدینه بودند، در کوفه بودند، در بصره بودند، در اهواز بودند، در قم بودند، در خراسان بودند، اطراف و اکناف بلاد. اما یک روح در این کالبد متفرق و در این اجزاء متشتت در جریان بود. زیارت الاربعین؛ می‌دانید یکی از علائم ایمان زیارت اربعین است؟
راه حسین(ع)، کوتاهترین راه رسیدن به بهشت است و نام حسین، زیباترین نامی است که در شناسنامه بشر نوشته اند.
حسین(ع)، تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معنای امامت است.
حسین(ع)، میزان سنجش صداقت آدمی است و قبول ولایت حسین، براتِ آزادی انسان از جهنم بدیهاست.
اطاعت، خلاصه قربان و غدير
«عید قربان» جلوه گاه تعبّد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است.
فصل «قرب» یافتن مسلمانان به خداوند در سایه «عبودیت» است.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا(ع)
سلام و درود خدا بر کسی‌که مظهر رضایت خدا و رسول است...
امامی که چشمه جوشان لطف و رحمتش به دریای ازلی رحمت و رأفت بی‌کران پروردگار متصل است و هر پناهجوی بی‌آشیانى، در پناه نگاه و نوازش او، آرام می گیرد.
اندیشه تشیع در پله ی ششم، تاریخ را به ماتم می خواند، ماتمِ چشمه جوشان کلام شیعه؛ خزانه دار علم علی، فاتح قله های بلند دانش خداوندی، وارث بزرگ پدر...
و هنوز آخرین وصایای صادق آل محمد(ص)، در گوش زمان پژواک می کند: