سلام بر فاطمه(س)
 سلام بر مظلومه ای که بانوی دوعالم و  میوه ی دل رسول الله(ص) بود...

اي رسول خاتم...
سلام و درود خداوند بر تو باد، تو آفتاب روشن حقيقت بودي در شام تيره زندگي، و صدها افسوس که اکنون زمین و آسمان، تب دار غروب جان گداز شماست.
اَللّهُمَّ اِنّا نَشْکوُ اِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنا صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَالِهِ وَغَیْبَهَ وَلِیِّنا وَکَثْرَهَ عَدُوِّنا وَقِلَّهَ عَدَدِنا وَشِدّهَ الْفِتَنِ بِنا وَتَظاهُرَ الزَّمانِ عَلَیْنا
و اي کريم آل طه...

ما کربلا  لازمیم آقا...
حسین جان...
 آنچه در این دو سال فراق از پیاده روی اربعین، گلوی احساس ما را می فشارد، دوری از آن جاذبه ی یگانه ی شماست، که عشق را در «کرب» و حیات را در «بلا» یافتید؛ همان درد جانانه ای که درمان همیشگی ما بوده؛ همان سرمایه ای که، از پسِ اشک تاسوعا و آه عاشورا، لحظه ها را می شمردیم تا اربعین شهادت شما برسد و باز تجربه اش کنیم و عاشق شویم و از خود عبور کنیم با «بِأبى أَنْتْ وَ اُمّى».

ای شام، کربلای تو یا زین العابدین (ع)
دل بزم ابتلای تو یا زین العابدین (ع)