عشق یعنی مجتبی و تیرها
سحرگاه 27 دیماه 1334، مصادف با شب شهادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام ، لحظات عروج یکی از قهرمانان عالم تشیع، سیدمجتبی نواب صفوی و یارانش بود.
نواب، آن منادی اندیشه های عاشورایی، پرچم دین باوری را در عصر سلطه ناپاکان به دوش کشید و با استقبال از مرگ سرخ و شهادت در راه خدا، نام خود را زنده ساخت و با ابدیت پیوند زد.
در سحرگاه آن روز، جوخه اعدام در کنار میدان بزرگ پادگان به خط ایستادند.
9 دی؛ تجربه عاشورا بود
9 دی ترجمه عاشوراست به زبان انقلاب اسلامی.
9 دی تجربه عاشوراست به زبان بسیجیان خامنه‌ای که: می‌توان تا کربلا رفت اما با حسین بازگشت و زینب به اسیری نرود.
یک گام مانده تا هدف
او قائم و بقیه الله است
او «وارث» است، وارث دین محمّد و خط سرخ شهادت.
اربعـین، فریاد ظلم شکن
عاشورا تا اربعین، نقطه اوج عشق حسینی است و در این چهل روز، حسین(ع) تنها سخن محافل است تا در طول عمر انسان، بهانه بیداری و ظلمستیزی باشد.
عاشورا و اربعین، نقطه ابتدا و انتهای عشق نیست؛ بلکه چله عارفانه ی تشیع سرخ علوی است.
عاشورا، زمانه خون و ایثار است و اربعین، بهانه تبلیغ و پیمان.