حدیث394
قالَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى السَّمَاءِ كُنْتُ مِنْ رَبِّي كَقَابِ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى فَأَوْحَى إِلَيَّ رَبِّي مَا أَوْحَى ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ اقْرَأْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلَامَ فَمَا سَمَّيْتُ بِهَذَا أَحَداً قَبْلَهُ وَ لَا أُسَمِّي بِهَذَا أَحَداً بَعْدَهُ
آن زمان که مرا شبانه به آسمان بردند، فاصلهام با پروردگار به اندازهي طول دو انتهاي کمان يا کمتر بود. پس پروردگارم چيزهايي را به من وحي کرد. سپس فرمود: اي محمّد، به علي بن ابي طالب، اميرالمؤمنين، سلام مرا برسان که پيش از او هيچ کس را به اين نام نخواندهام و پس از او نيز اين عنوان را به کسي نخواهم داد. (الأمالي شیخ طوسي، ص 295)