قال  مولانا امیرالمومنین علی(علیه السلام): وَ لَا يَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ [بِمَوَاقِعِ] بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ، فَامْضُوا لِمَا تُؤْمَرُونَ بِهِ وَ قِفُوا عِنْدَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ وَ لَا تَعْجَلُوا فِي أَمْرٍ حَتَّى تَتَبَيَّنُوا...
 و اين پرچم (جهاد با منحرفان) را جز افراد بينا، با استقامت و آگاه به موارد حق بر دوش نمى کشند.آن چه را به شما فرمان داده شده انجام دهيد و در برابر آن چه نهى شده، توقّف نماييد و در هيچ کارى عجله نکنيد تا به اندازه کافى درباره آن تحقيق کنيد                (کنزالعمال)

قال  الامام موسی الکاظم (علیه السلام): رَجُلٌ مِن أهلِ قُم يَدعُو النّاسَ إلَي الحَقِّ يَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديِدِ.
مردي از قم مردم را به حق فرا مي‏خواند و گروهي استوار ، چون پاره‏هاي آهن ، پيرامون او گرد مي‏آيند.   (بحار الأنوار ، ج ۶۰ ، ص ۲۱۶ )

قال  مولانا امیرالمومنین(علیه السلام): لَیسَ عَنِ الـمَوْتِ مَحیدٌ وَ لا مَحیصٌ. مَن لَم یُقتَلْ ماتَ، إنّ اَفضَلَ الموتِ اَلقَتلُ... و الجِهادُ عِمادُ الدِّینِ و مِنهاجُ السُّعَداءِ.
 از مرگ راه فرار و گریزی نیست، کسی که کشته نشود، بالاخره خواهد مُرد، آری، بهترین مرگ و میرها کشته شدن در راه خداست...و جهاد در راه خدا، استوانة دین و راه درخشان مردمان سعادتمند است.  
 (سفینه،‌ج ٢، ص ٥٥٣ ـ شرح غرر، ج ١، ص ٣٥٤)    

قال  مولانا جعفربن محمدالصادق (علیه السلام): مَن فَتَحَ الله عَینَ قَلبِهِ وَ بَصیرَهَ عَینهِ بِالاعتِبارِ فَقَد أعطاهُ مَنزِلَهً رفیعَهً وَ زُلفَهً عظیمَهً؛
کسی که خداوند،چشم دل و دیده ی بصیرتش را برای عبرت گیری باز نموده  است، در واقع مقامی والا و مرتبتی بزرگ به او عنایت کرده است.  (بحارالانوار، ج 68، ص 326)