قال  مولانا اباعبدالله الحسین  (علیه السلام): أَلَا إِنَّ الدَّعِیَّ ابْنَ الدَّعِیَّ قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَ السَّلَّةِ  وَ الذِّلَّةِ وَ هَیْهَاتَ مِنّا الذّلّة یَأَبی اللَّهُ ذَلِکَ وَ رَسُولُهُ وَ جُدُودٌ طَابَتْ وَ حُجُورٌ طَهُرَت.
آگاه باشید..آن زنا زاده(ابن زیاد) پسر زنا زاده، مرا بین دو امر مخیر کرده است که یا جنگ را بپذیرم و یا ذلت را. ذلت از ما دور باد. کسی که در دامان پیامبر و علی و فاطمه پرورش یافته است، هرگز تن به ذلت و خواری              نمی‌دهد.  (لهوف - ص 97)

قال  مولانا امیرالمومنین علی  (علیه السلام): و اللّه ِ لَو وَجَدتُهُ قَد تُزُوِّجَ بِه النِّساءُ و مُلِكَ بِهِ الإماءُ لَرَدَدتُهُ؛ فإنَّ في العَدلِ سَعَةً، و مَن ضاقَ عَلَيهِ العَدلُ فالجَورُ عَلَيهِ أضيَقُ.
 به خدا سوگند، اگر مال حرامى را بيابم كه به كابين زنان رفته و به وسيله آنها كنيزانى خريدارى شده باشند، بى گمان آن را برمى گردانم؛ زيرا، عدالت فراخ است و هركه عدالت بر او تنگ آيد،  بى عدالتى بر وى تنگ تر آيد.        (نهج البلاغه- خطبه 15)

قال  مولانا امیرالمومنین علی  (علیه السلام): فَلَن يَستَطيعُ مُحِبُّنا بُغضَنا و لَن يَستَطيعُ مُبغِضُنا حُبَّنا و لَن يَجتَمِعُ حُبُّنا و حُبُّ عَدُوِّنا في قَلبٍ واحِدٍ «ما جَعَلَ اللّهُ لِرَجُلٍ مِن قَلبَينِ في جَوفِهِ» يُحِبُّ بِهذا قَوماً و يُحِبُّ بِالآخَرِ اَعدائَهُم.

قال  رسول الله  (صلی الله علیه و آله و سلم):
 مَن صَلَّى الجُمُعَةَ كُتِبَت لَهُ حَجَّةٌ مُتَقَبَّلَةٌ ، فَإن صَلَّى العَصرَ كانَت لَهُ عُمرَةٌ ...مَن أتَى الجُمُعَةَ إيمانا و احتِسابا استَأنَفَ العَمَلَ.